De snoei van een druivelaar
Stap 1
Bij een volwassen druivelaar beperkt de wintersnoei zich tot de snoei van de vruchtsporen. De sporen worden ieder jaar op twee ogen gesnoeid. Boven het tweede oog wordt een stukje hout gelaten van 0,5 cm om het laatste oog te beschermen tegen vrieskou.
Het op “één zetten”
Stap 2
De twee knoppen die gebleven zijn bij de wintersnoei lopen uit en doen twee scheuten ontstaan waarvan er slechts eentje wordt overgehouden. De scheut met de stevigste basis blijft daar deze de meeste voedingssappen doorlaat. Uitgegroeide slaapogen worden ook verwijderd. Onder “aanbinden “ verstaat men het vastmaken van al de scheuten aan een reeks horizontaal gespannen draden. De vruchtscheuten worden op de draden opengelegd zodanig dat zowel blad en nadien tros een maximum aan licht kunnen opvangen
De bloei
Stap 3
De bloeiwijze is het geheel van gegroepeerde bloemetjes. Voor de bevruchting spreekt men van bloeiwijze, daarna van tros. Onze druivenvariëteiten hebben tweeslachtige bloemen. Ze bezitten naast de mannelijke meeldraden ook een vrouwelijke stamper.
Het uitkorrelen of “de knip”
Stap 4
Tijdens het knippen wordt het teveel aan klein blijvende en naar binnen gerichte bessen weggesneden. Hierdoor krijgen de andere bessen voldoende ruimte om te dikken zonder elkaar plat te duwen en geeft men de tros een mooiere vorm
Het blanken
Stap 5
Het kleuren van de druiven wordt in onze streektaal “het blanken” genoemd.
Tijdens dit blanken zal het gewicht van de druiven snel toenemen door de opslag van suikers in de bes. Na twee maanden kleuren en dikken start de oogst.
Oogsten
Stap 6
Doordat de serre uit drie gescheiden afdelingen bestond kon er vroeg en laat geoogst worden. De eerste druiven waren reeds rijp begin juli. Vanaf dan werd er dagelijks geoogst tot begin oktober.